De woningen zelf verkeren nog in een prima staat, zegt Swaan. „Als deze huizen in Groningen hadden gestaan, was er niks mee gebeurd, zo goed zijn ze nog.” Alle drie zouden ze trouwens bereid zijn hun woning te kopen van de woningstichting, gesteld dat dit een optie was.

Ronduit verbolgen waren ze, toen ze eind 2017 van de ene op de andere dag te horen kregen dat hun huisbaas de woningen wil slopen voor nieuwbouw. De enige toezegging die ze als bewoners kregen was dat dit niet voor 2027 zou gebeuren.

Het isoleren van de woningen zou de eerste fase kunnen zijn, het zoveel mogelijk terugbrengen naar de oorspronkelijke staat met historische waarden de tweede. Veenendaal: „Maar daarvoor moet het eerst aangewezen worden als beschermd stadsgezicht.”

Zover is het nog niet. Op dit moment staat voorkomen van sloop met stip bovenaan de actielijst. Swaan: „Als deze woningen niet zo bijzonder waren zouden wij ons hier niet op deze manier voor inzetten. Als je dit sloopt maak je historisch gezien een onherstelbare fout.” De drie kunnen zich trouwens voorstellen dat de bewoners van de koopwoningen aan de naastliggende Generaal Kraijenhoffstraat en aan de B. van Rooijenstraat straks ook niet blij zijn met de nieuwbouw ’in’ hun achtertuin.

De woningen aan de Huibert van Eijkenstraat zijn niet riant, al huisden er in heel vroeger tijden wel gezinnen met tien, twaalf kinderen. „De huizen zijn destijds gebouwd voor de stumperds uit de vesting”, zegt Swaan met een lachje. „Nu worden leeggekomen huizen vooral aangeboden aan een- of tweepersoons huishoudens, ik vermoed - met het oog op de voorgenomen sloop en de nieuwe huizen die ervoor in de plaats komen - om politieke redenen. Dan kunnen ze de nieuwe woningen aanbieden als vijfentwintig eenpersoonswoningen.”